Κεντρική Πιερία: Διαχρονικό Πέρασμα

Από τη μία η Κατερίνη, στο σταυροδρόμι των δρόμων που αιώνες τώρα οδηγούν στην καρδιά της Μακεδονίας, κι από την άλλη τα Πιέρια Όρη, η πατρίδα των Μουσών, πνιγμένα στο πράσινο και στα τρεχούμενα νερά.

Στο κέντρο της Πιερίας, ούτε εβδομήντα χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη, με τα Πιέρια και τον Όλυμπο σε απόσταση αναπνοής κι ένα παραλιακό μέτωπο πολλών χιλιομέτρων στον Θερμαϊκό από τον Κορινό έως την Ολυμπιακή Ακτή: η Κατερίνη δεν έχει έλλειψη από τίποτα.

Ούτε από Ιστορία: Από τη χριστιανή μάρτυρα Αικατερίνη της Αλεξάνδρειας (4ος αι.), κατά την πιο πιθανή εκδοχή, η μικρή κωμόπολη Ατηρα μετονομάζεται κάποια στιγμή σε Αικατερίνη, με τη λαϊκότερη ονομασία «Κατερίνη» να επικρατεί στις αρχές του 20ού αι., λίγο πριν από την απελευθέρωση της πόλης κατά τους Βαλκανικούς το 1912.

Την επόμενη δεκαετία η έλευση των προσφύγων (κυρίως από την Αρτεσκό της ανατολικής Θράκης) διπλασιάζει τον πληθυσμό της, κατόπιν έρχεται και η οικονομική ανάπτυξη, χάρη κυρίως στην εκτεταμένη καπνοκαλλιέργεια και την αύξηση της παραγωγής της ποικιλίας Κατερίνης.

Τα καπνά πλέον μάλλον έχουν σβήσει, πάντως η φλόγα μιας πόλης ζωντανής, όπως εξακολουθεί να είναι η Κατερίνη, είναι ακόμη έντονη.

Με μια βόλτα στην πόλη θα εξερευνήσεις το δημοτικό πάρκο, θα περπατήσεις στον μεγάλο εμπορικό πεζόδρομο της Μεγάλου Αλεξάνδρου, θα επισκεφτείς το Λαογραφικό Μουσείο Ποντίων (πίσω από το Πάρκο, τηλ. 23510 23941), θα ψάξεις για κάποια από τις πολιτιστικές εκδηλώσεις της δραστήριας Εστίας Πιερίδων Μουσών, που έξι δεκαετίες τώρα κρατάει ψηλά τη σημαία της παράδοσης.

Κι έπειτα θα κατευθυνθείς προς τη θάλασσα: το καλοκαίρι Κορινός, Παραλία και Ολυμπιακή Ακτή κατακλύζονται από τουρίστες, που δεν αλλάζουν με τίποτα τις αμμουδερές ακτές και τη νυχτερινή ζωή της περιοχής.

Τον χειμώνα η εικόνα είναι αρκετά διαφορετική, οι ακτές είναι μάλλον έρημες, όχι όμως και οι πολλές ψαροταβέρνες και τα εστιατόρια που λειτουργούν όλο τον χρόνο κατά μήκος της ακτής.

Στον Κορινό, στις δύο πλευρές της Εθνικής οδού, θα δεις να υψώνονται και δύο τούμπες, δύο μακεδονικοί τάφοι του 4ου π.Χ. αι., που λόγω εργασιών αυτή την εποχή δεν είναι ακόμα επισκέψιμοι.

[ Διαβάστε ακόμη: Εκδρομή στον Παλαιό Παντελεήμονα Πιερίας! ]

Στα λημέρια των Μουσών

Βγαίνοντας από την Κατερίνη, με την πυξίδα να σημαδεύει τα δυτικά, παίρνεις τον κεντρικό επαρχιακό δρόμο που σε οδηγεί γραμμή προς τα Πιέρια Όρη.

Αχανή δάση από οξιές, βελανιδιές, καστανιές, έλατα και πεύκα· βουνά κατάφυτα, μα ήπια, τα Πιέρια Όρη είχαν εντυπωσιάσει με τον πλούτο και την αρμονία τους τους αρχαίους Ελληνες, που (δίκαια) θεώρησαν πως εδώ θα έπρεπε να ζουν οι Μούσες, οι προστάτιδες του πολιτισμού και των τεχνών.

Ίσως στη…θεϊκή παρουσία να οφείλεται και η απαράμιλλη ποιότητα της χλωρίδας των Πιερίων: η οξιά των Πιερίων θεωρείται ως η ποιοτικά καλύτερη στη χώρα· σκεφτείτε πως η θαλαμηγός του βασιλιά Οθωνα φτιάχτηκε (κατά παραγγελία) από πιερική οξιά.

Δεκαετίες αργότερα, στα χρόνια του ’30 δημιουργήθηκε στο χωριό Μόρνα (σήμερα ονομάζεται Σκοτεινά), στις παρυφές των Πιερίων, ένα πρωτοπόρο για την εποχή εργοστάσιο επεξεργασίας ξύλου, που τροφοδοτούσε με άριστης ποιότητας ξυλεία τους ελληνικούς σιδηροδρόμους.

Εκατοντάδες κάτοικοι της ευρύτερης περιοχή βρήκαν δουλειά στο εργοστάσιο και η Μόρνα γνώρισε μεγάλες δόξες, σε σημείο που το 1956 ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής απένειμε στο χωριό χρυσό μετάλλιο!

Η αρχή του τέλους ήρθε με τη μεταφορά του εργοστασίου στην Κατερίνη, στα τέλη της επόμενης δεκαετίας, και σιγά σιγά το χωριό ερήμωσε: οι κάτοικοί του το εγκατέλειψαν και έχτισαν νέο χωριό που ονομάστηκε Φωτεινά.

Από τα πιο δημοφιλή χωριά των Πιερίων, το Ελατοχώρι (28 χλμ. από την Κατερίνη) χάρη στην ωραία τοποθεσία του και τους κοντινούς καταρράκτες έγινε ακόμη πιο γνωστό εξαιτίας του σπουδαίου φεστιβάλ των Μουσών (το δεύτερο 15ήμερο του Ιουλίου) και του χιονοδρομικού κέντρου του.

Σε υψόμετρο 1.450 μ., είναι το νεότερο στην Ελλάδα, αφού ξεκίνησε να λειτουργεί μόλις το 2001, διαθέτοντας δέκα πίστες για αρχάριους και προχωρημένους.

Όταν έρθεις στο Ελατοχώρι, αναζήτησε και το τσάι Ολύμπου, μια τοπική ποικιλία που καλλιεργούν πλέον συστηματικά ντόπιοι καλλιεργητές και χάρη στην ποιότητα και την έντονη γεύση αρχίζει να γίνεται ευρύτερα γνωστό.

[ Διαβάστε ακόμη: Τα πιο όμορφα και παραδοσιακά χωριά της χώρας μας!]

Ράχη και Μηλιές

Από τα χωριά που πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφτείς είναι και οι Μηλιές: τρεις συνολικά, η Κάτω Μηλιά, η Μεσαία Μηλιά και η Άνω Μηλιά (26 χλμ. από την Κατερίνη).

Σ’ αυτή την τελευταία θα δεις τον ερειπωμένο σήμερα πύργο των Λαζαίων, ιστορική οικογένεια κλεφταρματωλών με δράση από τα 1700 ως και τα τέλη του 19ου αιώνα.

Περίπου 7,5 χλμ. έξω από την Άνω Μηλιά, μέσα στο δάσος, υπάρχει ένα μνημείο που θυμίζει την πτώση του αεροσκάφους Γιάκοβλεφ, που τον Δεκέμβριο του 1997 συνετρίβη στα Πιέρια παρασέρνοντας στον θάνατο 73 επιβάτες.

Από την Άνω Μηλιά ξεκινά και μια ορειβατική διαδρομή προς το Φλάμπουρο, την υψηλότερη κορυφή των Πιερίων (2.197 μ.).

Κοντά στις Μηλιές, μα από τη νότια πλευρά του κεντρικού επαρχιακού δρόμου, βρίσκεται το μικρό χωριό της Ράχης, όπου λειτουργεί το οινοποιείο του Αποστόλη Κούρτη, ενώ αξίζει να ακολουθήσεις τη διαδρομή προς ακόμη νοτιότερα και τα χωριά Πέτρα και Άγιο Δημήτριο.

Λίγο πριν φτάσεις στην Πέτρα, θα περάσεις από τις εγκαταστάσεις της παλιάς Ψυχιατρικής Κλινικής. Δεν λειτουργεί πλέον, ωστόσο πρώην εργαζόμενοι και τρόφιμοι επιστρέφουν εδώ κάθε 21 Νοεμβρίου, για να παραβρεθούν στην περιφορά της εικόνας των Εισοδίων, που γίνεται στο αίθριο του νοσοκομείου και στον παμπάλαιο ναό της Παναγίας (12ος αι.).

Τέλος, στον Άγιο Δημήτριο θα δεις από (πολύ) κοντά ζαρκάδια και αγριογούρουνα στη μονάδα εκτροφείου των αδελφών Δημάτη.

Και θα ξαναρθείς την Πρωτοχρονιά για τα Λαγκατζάρια, παμπάλαιο έθιμο που θέλει τους ντόπιους να ντύνονται από την κορφή ως τα νύχια με κουδούνια και να πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι για ένα κέρασμα, χαλώντας τον κόσμο από τη φασαρία.

Για την εξερεύνηση της περιοχής, θα χρειαστείτε να νοικιάσετε αυτοκίνητο! Κάντε το μέσα από το Travelo.gr χωρίς πιστωτική κάρτα και εγγύηση!